Zdunek
Moderator
Dołączył: 06 Sty 2011
Posty: 216
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 5 razy
Ostrzeżeń: 0/4
Skąd: Piła, ale też Poznań
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Pią 17:40, 07 Sty 2011 Temat postu: Dead Can Dance |
|
|
Dead Can Dance - australijska grupa muzyczna prezentująca alternatywne spojrzenie na world music z wpływami gatunków zaliczanych do szeroko pojętego dark independent. Powstała 1981 r. w Melbourne z inicjatywy Australijki Lisy Gerrard oraz Brytyjczyka Brendana Perry’ego. Zespół rozwiązano w 1998 roku, reaktywowany ponownie występuje od 2005 roku, jednak po swojej ostatniej trasie koncertowej zaprzestaje ostatecznie działalności.
Sama nazwa ,,Dead Can Dance’’ może być zwodnicza. Pomimo faktu, że grupa ta jest popularna w środowisku subkultury goth, a jego nazwa wydaję się być oczywistym nawiązaniem do alegorii Danse macabre, prawdziwego znaczenia ,,Dead Can Dance’’ należy doszukiwać się w ,,wkładaniu życia w coś co od dawna jest martwe, czy bezużyteczne’‘. Instrumenty, które używane są przez artystów tej grupy często pochodzą z odległych czasów, a inni muzycy zaprzestali ich uzywania.
Choć Dead Can Dance uformowali się w 1981 roku w Melbourne, to rok później - zdegustowani wąskimi horyzontami tamtejszej sceny muzycznej - przenieśli się do Londynu. Tam w ciągu roku podpisali kontrakt z jedną z najsławniejszych wytwórni muzyki alternatywnej - 4AD Records. Gdy właściciel labelu - Ivo Watts-Russell - usłyszał nagranie demo grupy, powiedział: Najsilniejszym wrażeniem było poczucie czegoś wyjątkowo oryginalnego.Zwrócił także uwagę na niezwykły głos Lisy. W roku 1983 Dead Can Dance nagrali sesję dla Johna Peela, a niedługo później światło dzienne ujrzał ich pierwszy album zatytułowany po prostu ,,Dead Can Dance’’ - kolekcja utworów z lat wcześniejszych. Nie okazał się on wielkim sukcesem, podobno głównie przez problemy z dźwiękiem.
Dużo większym sukcesem można nazwać ich drugi album ,,Spleen And Ideal’’ - choćby dlatego, że znalazł się na drugim miejscu brytyjskiej listy przebojów muzyki niezależnej. Poszerzona gama instrumentów, jaką zaprezentowali artyści w tym albumie zmieniała nieco brzmienie zespołu. Znacznie większy nacisk został położony na instrumenty strunowe. Od tego momentu Brendan i Lisa bardziej odważnie eksperymentowali z nowymi instrumentami i formami. Wyruszyli także na trasę koncertową po europejskich katedrach. Trasa ta miała znaczący wpływ na późniejszą twórczość.
Tak naprawdę właścicielowi 4AD Records najbardziej spodobał się dopiero trzeci krążek Dead Can Dance - ,,Within The Realm Of A Dying Sun’’ , na którym Lisa i Brandan współpracowali z producentem Johnem Riversem. To brzmiało jak nic dotąd - wspomina Ivo. Wartym wzmianki utworem z tego albumu jest między innymi dość popularna „Cantara”, w której zespół ujawnił wpływy muzyki arabskiej.
Sukces tego albumu sprawił, iż DCD jeszcze chętniej czerpali inspiracje i motywy z muzyki etnicznej, chorałów gregoriańskich czy w ogóle z muzyki dawnej. Nie trzeba było długo czekać na propozycję nagrania czy użyczenia istniejących utworów na potrzeby soundtracków filmowych - nic nie ilustrowało obrazu lepiej niż atmosferyczna, mistyczna muzyka Dead Can Dance. ,,El Nino De La Luna (Moonchild)” z 1988 roku był pierwszym filmem, dla którego duet nagrał ścieżkę i jednocześnie okazją do debiutu aktorskiego Perry’ego. A w 1989 ich muzyka uświetniła znakomite dzieło Marka Magidsona ,,Baraka’‘.
Następnym albumem był ,,The Serpent’s Egg’’ , bazujący na przesłankach z poprzedniego krążka, choć jest on nieco nierówny w jakości i krótki (40 minut).
,,Aion’’ przenosi słuchacza wstecz o dobre parę wieków, w rytmy średniowieczne, głównie za pomocą instrumentów charakterystycznych dla tego okresu. Sam tekst utworów też jest często zaczerpnięty ze średniowiecznych rękopisów. Słowa ,,Song of the Sybil’‘, dla przykładu, to kopia XIV-wiecznego rękopisu hiszpańskiego. ,,Saltarello’’ zaś jest utworem XIII-wiecznym, przerobionym przez Dead Can Dance.
Fani długo czekać musieli na pierwsze koncertowe wydawnictwo grupy. Dopiero w 1993 roku ukazał się album ,,Toward The Within’’ z zapisem ich występu live.
Ostatnim wspólnym albumem Dead Can Dance był ,,Spiritchaser’’ z 1996 roku, zawierający wyraźne wpływy muzyki afrykańskiej.
Po finalnym zakończeniu działania zespołu, artyści nagrali również solowe płyty. Dziełem Lisy były albumy ,,The Mirror Pool’’ oraz ,,The Silver Tree’’ , zaś Brendan wydał ,,The Eye of the Hunter’’ . Lisa współtworzyła też muzykę z innymi znanymi wykonawcami, takimi, jak Pieter Bourke, Soma, czy Patrick Cassidy.
Dyskografia:
* Dead Can Dance (1984)
* Garden of the Arcane Delights (1984)
* Spleen and Ideal (1985)
* Within the Realm of a Dying Sun (1987)
* The Serpent's Egg (1988)
* Aion (1990)
* A Passage in Time (1991, kompilacja)
* Into the Labyrinth (1993)
* Toward the Within (1994)
* Spiritchaser (1996)
* Dead Can Dance (1981-1998) (2001, Box Set)
* Wake: The Best Of Dead Can Dance (2003, kompilacja)
Utwory:
http://www.youtube.com/watch?v=QJhVM930YXY
http://www.youtube.com/watch?v=TLs3HGFX9Fo
http://www.youtube.com/watch?v=UJE9Ks3BBMM
Uwielbiam zespół, jeden z nielicznych który nie słabnie w moich uszach po wielokrotnym odsłuchaniu, chętnie wracam. Niesamowity klimat i oryginalność, muzyka instrumentów, głos pani Lisy (która ma mężą Polaka) Słuchać!!
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez Zdunek dnia Pią 17:43, 07 Sty 2011, w całości zmieniany 1 raz
|
|
